Με αφορμή τη γιορτή του Τιμίου Σταυρού ο Σύλλογος Εμπόρων Ξυλείας Αθηνών, συναντήθηκε την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου στο SEA SOUL, στην παραλία του Αγίου Ανδρέα να γιορτάσει αλλά ταυτόχρονα να κάνει ένα απολογισμό εν μέσω κρίσης. Τα μέλη του Συλλόγου, σε μία ξεχωριστή βραδιά, δια- σκέδασαν, αντάλλαξαν απόψεις και πήραν δύναμη ο ένας απ’ τον άλλο κοιτώντας προς ένα καλύτερο αύριο. Ο κύριος Δημήτρης Καλλιγάς, Πρόεδρος του Συλλόγου, έδωσε τον τόνο:
«Αγαπημένοι συνάδελφοι και συνεργάτες,
Σήμερα, δύο χρόνια μετά την εκδήλωση μας στο Ekali Club, έχουμε το λυπητερό προνόμιο να μπορούμε να συγκρίνουμε την τότε πρόβλεψη μας με την πραγματικότητα. Το όλο θέμα της πανάκριβης εκδήλωσής μας εκεί ήταν η επιτακτική ανάγκη για άμεση αντεπίθεση στην επερχομένη κρίση μέσω (συνετής) κατανάλωσης. Το διακύβευμα ήταν κατά την τότε εκτίμησή μας 100 δισεκατομμύρια καταναλωτικά ευρώ από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν την Ελλάδας μας. Δυστυχώς, με τα φετινά νούμερα, 92 δισεκατομμύρια έχουν πράγματι χαθεί αποκλειστικά από την κατανάλωση και ταυτολογικά και από το ΑΕΠ της χώρας. Σίγουρα δεν εισακουσθήκαμε! Ο Ελληνας φοβούμενος τα χειρότερα άρχισε να αποταμιεύει ότι και όσα μπορούσε και το κράτος αντέδρασε, όπως εμείς υπολογίζαμε τότε γι’αυτό το λόγο δεν θέλαμε, σκουπίζοντας τις αποταμιεύσεις αυτές με τετράμηνα, εξάμηνα και μονοετή ομόλογα, στερεύοντας έτσι την αγορά από ρευστότητα μεγάλο μέρος της οποίας πήγε και πηγαίνει έξω στους δανειστές μας. Σαν αποτέλεσμα σήμερα ως προς την οικονομία ζούμε πλέον σε μια διαφορετική χώρα. Για να φθάσουμε την οικονομική δραστηριότητα που είχαμε πριν την κρίση θα πρέπει να αυξήσουμε το τωρινό ΑΕΠ μας κατά 50% πράγμα αδύνατο για την επόμενη πενταετία και ίσως δεκαετία. Μια επιστροφή στην δραχμή, λιγότερη πιθανή σήμερα από ότι πριν από λίγους μόνο μήνες, θα έριχνε το ΑΕΠ μας περαιτέρω κατά 50% από τα φετινά επίπεδα και θα έστελνε την οικονομική επιφάνεια που είχαμε την εποχή της εκδήλωσής μας στο Ekali Club τριάντα με σαράντα χρόνια στο μέλλον!.
Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε το διακύδευμα έχει αλλάξει. Είναι οι δομικές και γνωσιολογικές υποδομές της οικονομίας μας. Ο κάθε κλάδος χωριστά θα πρέπει να δράσει αντίστοιχα για να τις υπερασπισθεί. Αυτή την εντολή έχουμε και εμείς για τον κλάδο της ξυλείας.
Ο κλάδος μας αυτή την περίοδο υπόκειται εσωσυστημικά σε δύο κύριες πιέσεις:
1. Τον περιορισμό της πίστωσης
2. Την λιανική πώληση με τιμές χονδρικής
Δεδομένων των εξωκλαδικών πιέσεων που είναι πολυμορφικές αλλά αθροίζονται καταληκτικά σε μια συνισταμένη πίεση, αυτή της πτώσης του τζίρου, οι δύο αυτές εσωσυστημικές/εσωκλαδικές πιέσεις έχουν την δυναμική να συνδυαστούν μαζί της και να την επιταχύνουν δραματικά με πολύ οδυνηρά για τον τομέα του ξύλου αποτελέσματα. Χρειάζεται δράση τώρα και αμυντικές κινήσεις επιτελικού χαρακτήρα ενάντια στην ενστικτώδη εμπειρική αντίδραση, ώστε να αποφύγουμε την πτώχευση του κλάδου τόσο ως προς το φάσμα και το σε κάθε συνιστώσα ειδικό βάρος της ανά χρονική στιγμή διαθέσιμης γκάμας προϊόντων, όσο και ως προς τον αριθμό των συμμετεχόντων εξειδικευμένων επαγγελματιών.
Μία πτώχευση που σε όποιο βαθμό προχωρήσει τόσο αντίστοιχα θα αυξάνεται και το ίδιο το ταυτοτικό ρίσκο του κλάδου μας μια και θα διευκολύνει αναλογικά την εν δυνάμει είσοδο κάποιας μεγάλης καθετοποιημένης ξένης μονάδας. Αυτό, το ταυτοτικό ρίσκο είναι ήδη έντονο στον κλάδο των φαρμάκων και μετά των μεταφορών και έχει αρχίσει να γίνεται κυρίαρχο στον κλάδο της παιδείας.
Επιτελική αντίδραση λοιπόν και ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Το πρόβλημα βρίσκεται στον προσδιορισμό των μεγεθών ισορροπίας τόσο για το θέμα της πιστωτικής συρρίκνωσης στον κλάδο μας όσο και για την είσοδο στην λιανική με τιμές χονδρικής. Εάν μπορέσουμε να βρούμε και να οχυρωθούμε πίσω από τα μεγέθη ισορροπίας τότε έχουμε καλή πιθανότητα να αμυνθούμε αποτελεσματικά και να αποφύγουμε την μεγάλη πτώση του τζίρου που προκαλεί ο περιορισμός της πίστωσης καθώς και την μεγάλη πτώση της κερδοφορίας έως και ζημιές που συνεπάγεται το λιανοπούλι με τιμές χονδρικής κύρια λόγω της ποιοτικής υποβάθμισης της αποθήκης αλλά και της αύξησης του ρίσκου κατάπτωσης καθώς και του αυξημένου εργατικού κόστους ανά συναλλαγή.
Δεν θα σας κουράσω με αναλυτικούς υπολογισμούς που ανήκουν πραγματικά σε μια σχετική Ημερίδα αλλά επικεντρώνομαι δηλωτικά σε αποτελέσματα που μπορούν να συγκρατηθούν από μια γιορτινή ομιλία. Τα πιστωτικά πλαφόν πρέπει να προσαρμοστούν γύρω στο -60% από τις μέγιστες μέχρι τώρα τιμές τους και οι χρόνοι αποπληρωμής στους δύο με τρεις μήνες από τους έξι έως και χρόνο που είχαμε φθάσει τις καλές μέρες (και από κοντά στο μηδέν που αγγίξανε εδώ και κάμποσο καιρό).
Αυτό πάντα με κατά περίπτωση δευτερογενείς ελέγχους. Για το λιανεμπόριο σε τιμές χονδρικής μπορούμε να μιλάμε μέρες για να προσδιορίσουμε τις κατάλληλες τιμές ανά είδος ξύλινου προϊόντος. Επιχειρώ να παρακάμψω κάτι τόσο χρονοβόρο με το ακόλουθο μεθοδολογικό dic- tum: Εάν πραγματικά υπάρχει επιθυμία να βγούν οι χονδρέμποροι στη λιανική τότε πρώτοι- πρώτοι οι ξυλέμποροι θα έρθουν να ψωνίσουν διαλεχτά εμπορεύματα. Οι τιμές τώρα που θα γίνουν αμοιβαία αποδεκτές σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι οι ζητούμενες πραγματικές τιμές ισορροπίας για το βιώσιμο μιας τέτοιας κίνησης.
Η είσοδος ξένου παίκτη είναι τόσο πιο δύσκολή όσο πιιο μακριά βρισκόμαστε από μια πλήρη συγκεντρωμένη και προσβάσιμη συμβολική (γραμματική και αριθμητική) αναπαράσταση του συνόλου των δραστηριοτήτων μας.
Μια υιοθέτηση της εν λόγω τρίπτυχης κλαδικής αντίδρασης ή μίας βελτιωμένης μορφής της μετά από μεταξύ μας συζητήσεις θα αυξήσει σημαντικά την πιθανότητα επιτυχούς υπεράσπισης του κλάδου μας. Εάν δε, το κάνουμε και με την καρδιά μας, στεκόμενοι δίπολα στους πελάτες μας, βοηθώντας ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί τις
